ชายคนหนึ่งทำงานมา 20 ปี คิดถึงบ้านจึงขอลาออก ก่อนลาออกนายจ้างได้ถามว่าจะรับโบนัสค่าจ้างทั้งหมด 20 ปี หรือว่าจะรับขนมปัง 3 ก้อน ด้วยความที่นายจ้างดูแลเขามาดีตลอด เขากินอยู่กับนายจ้าง ไม่ได้ออกค่าใช้จ่ายแม้แต่บาทเดียว แถมได้ เ งิ น เดือนทุกเดือน เขาจึงปฏิเสธไม่รับ เ งิ น โบนัส ขอรับเพียงขนมปัง 3 ก้อนเท่านั้น
นายจ้างมอบขนมปังให้ไป 3 ก้อน พร้อมกับค่าจ้างเดือนสุดท้ายก่อนกำชับว่าขนมปังก้อนที่ใหญ่ที่สุดให้นำออกมากินหลังจากกลับถึง บ้ า น แล้วเขาเริ่มเดินทางกลับ บ้ า น
และเตือนเขา 3 อย่างด้วยกัน
1 อย่ าคิดหาทางลัดสู่เป้าหมายมันเป็นไปได้ย าก ทุกอย่ างต้องยืนอยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริง
2 อย่ าเสียเวลาหรือเสี่ยงกับเรื่องเย้ายวนจิตใจต้องเข้มแข็ง เพราะอาจทำให้สูญเสียอนาคต
3 อย่ าตัดสินใจด้วยความวู่วามในย ามที่มีอารมณ์ฉุนเฉียวเพราะอาจทำให้ต้องเสียใจไปตลอดชีวิต
หลายวันผ่านไป ขนมปังก้อนแรกกินไปแล้วครึ่งชิ้น เมื่อเดินมาถึงทางสามแพ่ งไม่แน่ใจว่าจะเดินไปทางไหนดีถามคนที่เดินผ่านมาคนแรกบอกให้เขาเดินเส้นทางลัดแม้เส้นทางจะเล็กหน่อย แต่ระยะทางใกล้กว่าเยอะอีกคนบอกให้เขาใช้เส้นทางใหญ่จะดีกว่า
แม้หนทางจะไกลหน่อย แต่เดินสะดวกและ ป ล อ ด ภั ย ด้วยใจที่คิดถึงภรรยาที่อยู่ที่ บ้ า น อย ากกลับถึง บ้ า น ไวๆเขาจึงตัดสินใจเลือกเส้นทางลัดเมื่อเดินไปได้ไกลพอสมควรก็มีคนสวนทางมาบอกให้เขารีบหลบไปให้พ้น มีโจรดักปล้นอยู่ข้างหน้าเขาคิดถึงคำเตือนของนายจ้าง
“อย่ าคิดหาทางลัดสู่เป้าหมาย” เขาจึงรีบหันกลับไปใช้เส้นทางใหญ่ต่อไปเดินต่อไปอีกหลายวันขนมปังก้อนที่สองหมดไปครึ่งชิ้น ตกค่ำหาโรงแรมเล็กๆ ริมทาง พักค้างแรมพอกลางดึกได้ยินเสียงร้องเwลง
อันแสนไwเราะจากสตรีนอกโรงแรมใจจริงอย ากออกไปดูหน้าสตรีคนนั้นหน่อยเนื่องจากเสียงเwลงของหล่อนไwเราะจับใจเหลือเกินแต่พอนึกถึงคำเตือนข้อที่สองของนายจ้าง
“อย่ าเสียเวลาหรือเสี่ยงกับสิ่งเย้ายวน” คิดได้ดังนั้นก็สงบจิตสงบใจหลับต่อไปรุ่งเช้าเดินออกจากห้องพักเจ้าของโรงแรมบอกเขาว่าโชคดีที่เห็นคุณ ป ล อ ด ภั ย เมื่อคืนมีแขกออกมาตามหาเสียงเwลงของผู้หญิง
ถูกเจ้าของเสียงเwลงซึ่งเป็นหญิงสติฟั่นเฟือนเอามีดไล่ฟั นจนบาดเจ็ บสาหัสเดินต่อไปอีกหลายวันใกล้ถึง บ้ า น แล้ว ขนมปัง 2 ก้อนแรกก็หมดพอดี รีบเร่งฝีเท้า กว่าจะเดินทางเข้าถึงห มู่ บ้ า น ฟ้าก็มืดสนิทแล้วพอ
มาถึงหน้า บ้ า น กำลังจะยื่นมือเคาะประตูด้วยความดีใจ ก็ได้ยินเสียงภรรยาคุยกับผู้ชายอีกคนที่อยู่ใน บ้ า น เขา โ ก ร ธ จัดแน่ใจว่าภรรยาต้องมีชู้แน่นอนระหว่างที่เขาไม่อยู่ บ้ า น เขาจึงคว้ามีดแล้วกำลังจะพังประตูเข้า บ้ า น
ก็พอดีนึกถึงคำเตือนข้อที่ 3 “อย่ าตัดสินใจวู่วามในย ามที่มีอารมณ์ฉุนเฉียว”พอได้สติก็เลยทรุดตัวลงนั่งอยู่หน้า บ้ า น ทั้งคืนรุ่งเช้าพอแน่ใจว่าจะคุมสติอารมณ์ตนเองได้แล้ว
ค่อยตัดสินใจไปเคาะประตูภรรยาเปิดประตู พอเห็นเขาก็แสดงอาการดีใจอย่ างมาก แต่เขากลับมีใบหน้าที่เรียบเฉยเขาถามภรรยาว่าผู้ชายที่อยู่ใน บ้ า น เป็นใคร ภรรยายิ้มก่อนตอบว่า ก็เป็นลูกชายของเราไง
ฉันคลอดลูกหลังจากที่คุณจาก บ้ า น ไปไม่กี่เดือนพอดีชายหนุ่มเดินออกมาจากห้องหน้าตาชายหนุ่มเหมือนพ่อไม่มีผิด พ่อลูกได้เจอหน้ากันครั้งแรกกอดคอกันร้องไห้ด้วยความตื้นตันทั้งพ่อแม่ลูกบนโต๊ะกินข้าว
เขาหยิบขนมปังก้อนที่ใหญ่ที่สุดออกจากกระเป๋าสัมภาระเตรียมจะแบ่งกันกินกับทุกคนใน บ้ า น พอฉีกขนมปังออก ก็พบว่ามี เ งิ น ก้อนโตฝังอยู่ในขนมปังก้อนนั้นซึ่งก็คือโบนัสทั้งหมดของเขาตลอด 20 ปีเขาเล่าเรื่องคำเตือนทั้งหมดของนายจ้างให้ลูกภรรยาฟัง
ท่านคือผู้ใหญ่ที่เขารักและนับถือมาตลอด คำเตือนที่ทรงคุณค่าช่วยให้เขาเดินทางกลับถึง บ้ า น ด้วยความ ป ล อ ด ภั ย หนี้บุญคุณครั้งนี้เป็นสิ่งที่เขาและครอบครัวจะจดจำไม่มีวันลืมคำเตือนทั้ง 3 ข้อ จึงได้กลายเป็นหลักการดำเนินชีวิตของทุกคนในครอบครัวนี้ตลอดไป
ที่มา : kumkoom
