คนเราอายุมากขึ้น ควรต้องรู้มากขึ้น :-
ล่องหนบ้าง ตัวตนลดลง :
ะ
ไม่ต้องเป็นคนสำคัญทุกเรื่องทุกที่ทุกเวลา ตัวเล็กๆเข้าไว้ คล่องดี
ปฎิบัติธรรม ไม่ปฎิบัติกรรม :
ไม่หลงทางภายนอก หันมาดูข้างใน ทำอะไรรู้ตัว
เร็วไป หัวคะมำ :
ช้าเข้าไว้ สังขารไม่เอื้อ จะรีบไปไหน เวลาเหลือน้อยต้องชิว
ดูคนที่ใจ ไม่ใช่ที่ปาก :
คนใจดีไม่ต้องเอออวยน่ารักตลอด ตามความจริงไป
เบียดเบียนน้อยลง เมตตามากขึ้น :
เห็นแก่ตัวไม่เคยเป็นสุขแท้ทรู เสียสละต่างหากมันได้ใจ
เลิกหัวปัก ปัญญาต้องเพิ่ม :
สังเกตุ ตรวจสอบความเชื่อ อย่าท่องแต่ต้องรู้สึก
ขาดเกินไม่เป็นไร :
ดีที่สุดไม่มี ไม่เคยใช่ดีที่สุด จะเฟอร์เฟคไปไหน
โลกส่วนตัวคือเรื่องจำเป็น :
เปิดพื้นที่ไว้ทั้งของตัวเองและคนอื่น เอาไว้ทบทวนใจ
เรียบง่าย อย่าเยอะ :
เอาที่คุณค่า ไม่ใช่ราคา หรือ ดาวเดือน สุขกับสิ่งที่ง่าย
ตรงได้ ตรงไป ไม่ต้องแอพคนดี :
เอาใจมาแผ่ ตรงๆไม่ต้องดูดีตลอด มันเหนื่อย มันยุ่งยากแก้ตัว
ไม่ทิ่มแทง แรงทะลุฟ้า :
คำพูดบาดใจ เก็บไว้มั่งก็ได้ อยากระบายก็ไปห้องส้วม
สนุกได้ ไม่จำกัด :
เงื่อนไขไม่ต้องมาก ระวังตัวมากมันเครียด เริงใจไป
ทิ้งอะไรได้ ให้ไว :
เตรียมตัวตายมั่งก็ดี อะไรรกๆไม่ได้ใช้ก็จ่ายแจก ไม่สะสม
ธรรมชาติคือของแท้ :
มองต้นไม้เขียวๆ ดอกไม้เล็กๆ ฟ้าสวยๆกันบ้าง ดีมีน้อยใช้สอยดีดี
อดีตไม่มี อนาคตไม่รู้ :
ปัจจุบัน คือ ตอนที่หายใจ ไม่เผาปัจจุบัน ตรงหน้าเราสำคัญที่สุด ไม่มีใครหรืออะไรสำคัญไปกว่านี้แล้ว
มีน้อยใช้น้อย มีมากไม่ต้องใช้มากก็ได้ :
ใช้เท่าที่จำเป็นไป มันพอเพียงแล้ว (ทำไม่ได้สักที)
กัลยาณมิตร ไม่คิดครอบครอง :
ให้อิสระ ไม่ครอบ ไม่บงการ เคารพกัน ช่วยเหลือกันไม่เอาหน้า
ความโกรธ เกลียด ไม่เข้ากับหัวใจคน :
ไม่นานก็จากกัน อภัยได้ก็อภัยกัน เก็บแค้นไว้หนักหัว
อะไรก็เกิดขึ้นได้ :
ไม่คาดหวัง รับมันไปด้วยใจสายแข็ง มันเกิดขึ้นแล้วไม่ต้องคิดมาก
ไม่ต้องเข้าใจทุกอย่าง :
ต่อให้ตื่นตลอดเวลา ก็ไม่ได้รับรู้ความเป็นไปในโลกทั้งหมด โง่ๆ มั่งก็ได้
ฟังเสียงตัวเอง :
ดี คือ เสียงปัญญา ไม่ค่อยเข้าท่า คือ เสียงกิเลส
– Business link เชื่อมช่อง –